De filosofie van Robert Jan (57) in B&B Vol Liefde
Over de rol van irritaties bij de zoektocht naar een partner
Leestijd: 4 minuten
Een van de markantste figuren in het nieuwe seizoen van B&B Vol Liefde is Robert Jan (57), een oude corpsbal die in Schotland woont. Al bij de eerste aanblik zet je je schrap om een hekel aan hem te krijgen. Bekakte stem, sjaaltje om, vettige haren achterovergeslagen — en dan vat hij zijn doelstelling voor het programma ook nog eens als volgt samen: ‘Je bent op zoek naar iemand waar je zo min mogelijk irritaties bij hebt.’
Ja, dit moet wel een hork zijn. Een man die verlangt naar een vrouw die haar mond houdt, een vrouw die langs de randen van zijn wereld beweegt en die alleen dichterbij komt als hij daarom vraagt.
Een lul, in feite.
Maar naarmate het seizoen vordert, blijkt daar minder en minder van waar. Inmiddels durf ik zelfs te stellen dat Robert Jan een van de meest galante mannen van deze editie is. (Toegegeven, de lat ligt laag.) Hij is vriendelijk, empathisch, charmant. Eerlijk, maar zelden bot of lomp. Hij geeft iedere vrouw die voor hem naar Schotland is gekomen, een echte kans. En als de middag aanbreekt, kun je ervan uitgaan dat Robert Jan iets voor de lunch heeft bedacht. ‘Ja toch. Lekker. Vinden we gezellig.’
Waardoor die uitspraak van hem in een ander licht komt te staan. Je bent op zoek naar iemand waar je zo min mogelijk irritaties bij hebt. Is het echt zo’n oppervlakkig idee, of schuilt er een kern van waarheid in?
De route naar verliefdheid
Wie een partner zoekt, wil natuurlijk veel meer dan alleen zo min mogelijk irritaties. Liefde is verwantschap, seks, humor. Een bestrijdingsmiddel tegen schaamte en onzekerheid. Niets hoeven uit te leggen, zwijgen wanneer je daar behoefte aan hebt, opvrolijken als het kan en geruststellen als het moet.
Maar toch. Om daar te komen, bij die relatie, heb je inderdaad zo min mogelijk irritaties nodig.
Het zijn namelijk irritaties die je de weg wijzen. Of beter gezegd: die de verkeerde wegen blokkeren. Denk maar eens terug aan al die keren dat je liefde op dubieuze plekken zocht. Je hoorde hem zijn neus snuiten en je dacht: nee, dit is hem niet. Je zag haar een mandarijn pellen en ineens besefte je dat dit de laatste date zou zijn. Irritaties zijn signalen dat de ander een vreemde voor je zal blijven.
Het nut van irritaties
Toch is er ook een risico, wanneer je de filosofie van Robert Jan volgt. Zoeken naar iemand bij wie je zo min mogelijk irritaties hebt, wordt al snel: bij wie je géén irritaties hebt. En dat is gedoemd te mislukken.
Het belang van irritaties komt voorbij in een interview door Gijs Groenteman dat ik onlangs beluisterde, met sopraanzangeres Nora Fischer.
Fischer vertelt dat ze in een woongroep leeft. Dat is iets anders dan een studentenhuis, zegt ze er meteen bij. Studenten leven in een studentenhuis omdat ze geen eigen woning kunnen betalen; ze hebben geen andere optie. Fischer en haar huisgenoten daarentegen, kiezen bewust voor deze vorm.
Waarom in hemelsnaam, wil Groenteman weten. En dan komt het onderwerp irritaties ter sprake. ‘Je moet in dit huis de hele tijd dealen met mensen die dingen anders doen dan jij.’ Let op: dit is volgens Fischer geen nadeel, maar een voordeel. Fischer wil namelijk in opstand komen tegen haar eigen perfectionisme.
Hiervoor woonde Fischer op zichzelf. Haar huis was precies zoals ze dat wilde hebben; ze ergerde zich aan niemand.
Maar ergeren aan niemand, betekent ook: ik ben alleen.
‘Ik mis dan de frictie,’ zegt ze. ‘De hele tijd dealen met een soort,’ Fischer maakt een grommend geluid, ‘een soort frustratie.’
‘Noodzakelijke frustratie,’ vult Groenteman aan.
Wat geldt voor de woongroep, geldt voor relaties nog veel meer. Je zoekt naar iemand bij wie je zo min mogelijk irritaties hebt, dat klopt. Maar zodra je die persoon hebt gevonden, zijn de paar irritaties die overblijven, van onschatbare waarde.
Ze fluisteren: je bent niet alleen.
Dank voor het lezen!
Mocht je de behoefte voelen om je bij de betalende abonnees aan te sluiten, dan kan dat met de knop hieronder.
Er is al gebruik van gemaakt, zag ik — waarvoor mijn onmetelijke dank.
Of gooi iets in de fooienpot, ook fantastisch.
Afbeelding via RTL op YouTube