'De jongen mag hier,' zei de masseuse, en wees naar de achterste tafel

Ik liet mijn vriendin achter bij de collega

Het was kermis in de straat van het wellnesscentrum. In de wachtruimte klonk gedempte, bonkende muziek.

De eigenaar leunde met zijn schouder tegen de muur en staarde naar buiten.

‘Het is niet te doen,’ zei hij.

Hoewel we voor een nek- en schoudermassage waren gekomen, stond er een bakje water met sop voor mijn stoel. Ik had geen idee of mijn voeten daarin moesten. En mijn vriendin was plassen, dus ik kon niet afkijken.

‘Tijdens corona hadden we er geen last van,’ zei de eigenaar. ‘Toen zaten ze op het evenemententerrein.’

Ik knikte, maar dat zag hij niet.

‘Bij de ijsbaan.’

‘O ja,’ zei ik.

‘Voor de horeca was dat een ramp,’ begon een andere klant zich ermee te bemoeien. Toen bleek dat hij werd genegeerd, keek hij naar mij. ‘Die liepen inkomsten mis.’

‘O ja,’ zei ik.

‘Het is niet te doen,’ zei de eigenaar.

Mijn vriendin kwam terug en stopte meteen haar voeten in het bakje, waarna ik volgde. Maar die van mij hadden het water nog niet geraakt of ze werden er weer uit getrokken door de masseuse.

‘Tas mee,’ zei ze, en verdween met een collega door de klapdeuren.

We volgden ze een donkere gang door en gingen een Aziatisch ogende ruimte binnen.

‘De jongen mag hier,’ zei de masseuse, en wees naar de achterste tafel.

Ik liet mijn vriendin achter bij de collega.

‘Onderbroek aanhouden,’ zei de masseuse.

Ik pakte de riem van mijn spijkerbroek vast.

‘Onderbroek aanhouden,’ zei ze nog een keer.

‘Ja, doe ik.’

Eenmaal liggend op mijn buik, lukte het niet om mijn gezicht op een normale manier in dat ademgat te krijgen. Het voelde alsof mijn wangen door een gehaktmolen werden geperst. Als ik naar voren schoof, werden mijn oogkassen in de rand van het gat geboord. Ging ik naar achteren, dan werden mijn kaken fijngedrukt.

‘Jij beweegt veel,’ zei de masseuse.

‘O, oké.’

‘Moet jij niet doen.’

‘Nee.’

‘Anders jij kan gehandicapt raken.’

Ik liet me vallen en deed niets meer.

De houding die ik per toeval had aangenomen, was geen al te beste. Mijn onderlip zat dubbel. Eerst ging mijn mond slapen, vervolgens mijn kaken en uiteindelijk mijn hele gezicht. Toen ik op mijn rug moest gaan liggen, leek het alsof mijn lippen verder reikten dan het puntje van mijn neus.

De masseuse was klaar.

‘Alsjeblieft,’ zei ze.

‘Dankjewel.’

‘Thee, koffie?’

‘Een glaasje water lust ik wel.’

De masseuse verdween en kwam niet meer terug.

Afbeelding door Hans Vivek via Unsplash