Een confronterende ontmoeting in de Action

‘Ja, echt heel goed,’ zei hij, en wierp een blik op zijn zoon. ‘We maken eindelijk weer volle nachten’

Leestijd: 1 tot 2 minuten

Ik kwam een bekende tegen in de Action. Hij was met zijn vriendin en hun zoontje. Het zoontje zat bij zijn moeder in de draagzak en leek te hebben gehuild.

‘Gaat het niet goed met je, vriend?’ zei ik, en met de knokkel van mijn wijsvinger veegde ik een traantje van zijn wang; een soepele beweging waar ik zelf van onder de indruk was.

Zo begon je een ontmoeting met een jong gezin.

Daarna, terwijl ik me afvroeg of het niet raar is om met een vinger in het gezicht van andermans kind te vegen, of de moeder me niet wilde aanvallen, wendde ik me tot zijn vader.

‘Hoe gaat het met je?’

Normaal gesproken is dit een vraag die slechts als aanloop dient naar een andere, specifiekere vraag; even geluid maken om de eigen stem te horen, even de motor opstarten.

Maar de vader gaf gretig antwoord.

‘Heel goed.’

Ik kantelde mijn hoofd uit interesse.

‘Ja, echt heel goed,’ zei hij, en wierp een blik op zijn zoon. ‘We maken eindelijk weer volle nachten.’

‘Was het zo erg?’

‘Nou, we hebben ande…