Een vieze pakketbezorger

Mijn vriendin kwam de woonkamer in en leek verbaasd. ‘O mijn god, die bezorger.’

Ik ging ervan uit dat het pakket op een onhandige plek was gelegd, wat me matig interesseerde.

‘Dit was echt niet normaal.’

Nu zag ik pas dat het eerder shock en walging was dan verbazing.

‘Hij zat gewoon vol naar m’n borsten te staren. Echt met zo’n vieze blik gewoon, zonder me ook maar één keer aan te kijken.’

Ik stond op en liep naar het balkon.

‘Nee, hij is al weg,’ zei ze.

Hij was nog niet weg. Hij zat in zijn busje op zijn mobiel, waarschijnlijk zijn volgende locatie op te zoeken.

Een buurvrouw stond de planten in haar voortuin water te geven. Ze zwaaide naar me.

De man reed weg.

Even later zei ik: ‘Ik had er meteen naartoe moeten rennen.’

‘Om wat te doen?’

Ik maakte een gebaar met mijn vingers. ‘Zo maak je oogcontact, vriend.’

We lachten om de lulligheid ervan.

Weer iets later begon zij erover. ‘Het is vooral dat het in je eigen huis gebeurt.’

Ik knikte.

‘Als je dit aan iemand anders vertelt,’ zei ik, ‘is het nauw…