Ik interviewde een onaardige man

Psychologie van de onbeschofte mens

‘Misschien kun je eerst even vertellen wat je precies doet,’ zei ik.

De man, specialist in technologie en bestuur, lachte, of eigenlijk was het meer een zucht. In elk geval kwam er lucht tussen zijn tanden door naar buiten, kort en fel.

Toen begon hij te snauwen.

‘Jij hebt míj toch gevraagd voor dit interview?’

‘Zeker, maar-’

‘Dan weet je toch wel wat ik doe?’

‘Ik zou het graag even van jou willen horen.’

Met aangezette tegenzin begon hij te vertellen.

Na afloop van het interview — hij was op dreef geraakt, van het moeizame begin was niets meer te merken geweest — kon ik het toch niet laten.

‘Volgens mij vond je mijn eerste vraag nogal onnozel, of niet?’

Hij lachte, nu niet kort en fel maar hartelijk.

‘Sorry,’ zei hij.

‘Nee, geeft niks.’

‘Jawel, ik moet dat niet doen. Ik moet dat gewoon laten. Maar ik kan me dan weer niet inhouden, op zo’n moment.’

De pleaser versus de botte hork

Een tijdje terug schreef Christiaan Weijts in NRC over de pleaser, een persoonlijkheidstype. Weijts ergert zich aan mense…