Ik kreeg het gezellig met drie collectanten

Mannen onder elkaar. Een kwalitatief onderzoek

Er stond een jongen voor de deur. Op zijn voorhoofd lag een in wax gedoopte haarlok. Hij zei: ‘O, jij bent niet dertig, of wel?’

‘Eenendertig, ben ik.’

‘Sorry,’ hij kreeg een kleur, ‘je ziet er heel jong uit.’

Hij vroeg of ik wilde doneren, zodat kinderen in armoede een gratis lunch konden krijgen.

Ik noemde een bedrag.

‘Oké, chill.’

‘Ik wil alleen nergens aan vastzitten.’

‘Nee, snap ik.’

Terwijl hij mijn gegevens noteerde, verscheen op de achtergrond zijn collega, een jongen met een baard. ‘Nooit dat hij dertig is,’ schreeuwde die.

Ik lachte.

‘Eenendertig,’ riep ik terug.

De collega kwam op ons af. Hij keek naar mij, maar sprak over mij in de derde persoon. ‘Ik ben eenentwintig en ik lijk ouder dan deze man.’

‘Waarom moet je hier eigenlijk dertig voor zijn?’ vroeg ik.

De jongen met haarlok gaf antwoord. ‘Dan is de kans groter dat je maandelijks doneert.’

‘O, anders loop je gewoon weg,’ zei ik.

Door de aanwezigheid van zijn collega leek hij meer op zijn gemak. Hij grijnsde. ‘Ja, eigenlijk wel.’ Daar…