We hadden een bezichtiging. Zo zeg je dat als je een huis gaat bekijken dat je misschien wil kopen: we hebben een bezichtiging. Ik moest eraan wennen, zoals ik aan alles moest wennen wat met het kopen van een huis te maken heeft. Ik heb geen verstand van huizen. Ik vind ze groot, mooi of gezellig en dat is het wel zo’n beetje.
Dus moest ik acteren. Ik moest besluiten dat ik iemand was die huizen bekijkt. Toen ik de makelaar aan de telefoon had, voelde ik me een kind dat een helm op zijn hoofd zet en zegt: ik ben een brandweerman.
We gingen op een dinsdagochtend, mijn vader ging mee. Bij aankomst stapte er een oudere man uit zijn auto. ‘Ik zou het doen,’ riep hij. ‘Ik woon hier al vijftig jaar.’
‘Het is jouw eigendom zeker,’ zei mijn vader.
‘Wat zeg je?’
‘Ik zeg het is jouw eigendom zeker.’
‘Nee, ik woon daar.’ De man draaide zich om en begon te wijzen, maar wij gingen al naar binnen.
Tot onze opluchting viel de woning tegen. ‘We wachten het gewoon weer een tijdje af,’ zei ik.
Al een week daar…
Keep reading with a 7-day free trial
Subscribe to Dave op donderdag to keep reading this post and get 7 days of free access to the full post archives.