Je blijft toch altijd het jongetje dat vernederd werd

Édouard Louis laat zien hoe moeilijk het is om je jeugd te ontgroeien

Leestijd: 6 tot 8 minuten

Jaren geleden las ik Ze hebben mijn vader vermoord van de Franse schrijver Édouard Louis. Het was de tijd waarin ik mijn literaire smaak nog aan het ontwikkelen was, en dus ook de tijd waarin een lofrede van een paar recensenten, of een aanbeveling van het DWDD-boekenpanel tegenover een glunderende Matthijs van Nieuwkerk — ‘godsammekraken zeg hé, dit klinkt goed’ — genoeg was om mij over de streep te trekken.

Het boek viel tegen. Ik begreep de heisa niet — die begreep ik eigenlijk nooit — en zoals altijd gaf ik mezelf daarvan de schuld. Ik besefte toen nog niet hoe persoonlijk literaire smaak is. Je beste vrienden kunnen de slechtste aanbevelingen doen en die ene schrijver aan wie je al jaren een hekel hebt kan in een interview zomaar jouw favoriete boek de hemel in prijzen. Literaire smaak zit ergens diep in je verborgen, zeventien lagen onder je favoriete eten en minstens twee onder je gevoel voor humor. Literaire smaak komt nog het meest in de buurt bij roma…