Mijn nieuwe favoriete podcastduo
En 9 andere lees-, kijk-, en luistertips van deze maand
You know the drill, waarde abonnee.
Iedere maand houd ik bij wat ik lees, kijk en luister, en het beste daarvan zet ik in de laatste week voor je onder elkaar.
Hier komen mijn aanbevelingen van mei.
FILM
1. Challengers (2024)
Twee jonge mannen en een jonge vrouw belanden in een driehoeksrelatie. Ze kunnen alle drie heel goed tennissen. Dat lijken twee totaal verschillende dingen, liefde en sport, maar in Challengers versterken ze elkaars complexiteit.
Het is een film over geldingsdrang, jaloezie en verlangen. Over machtsverhoudingen in relaties en hoe die verschuiven.
Ik had te doen met Mike Faist (die een van de jonge mannen speelt). Het is al niet makkelijk om tegen het charisma van Zendaya (de jonge vrouw) op te boksen, maar dan speelt Josh O’Connor (die andere jonge man) ook nog eens de rol van zijn leven. O’Connor is charmant, onrustig, zelfverzekerd, vertwijfeld, bijdehand, ongelukkig; in iedere scène is hij alles tegelijk.
De film bestrijkt een periode van zo’n dertien jaar, en de sprongen in de tijd zijn zo slim gekozen en soepel uitgevoerd dat er een heel nieuw soort logische volgorde ontstaat - allemaal ondersteund door opzwepende muziek.
Een film als een geile, maar niet oppervlakkige, videoclip.
Ik heb zelf geen verstand van tennis, maar volgens deze bespreking is het ook een aanrader voor mensen die dat wel hebben: ‘Challengers got everything right about my sport.’)
En als je de film eenmaal hebt gezien, kun je je hier wel of niet ergeren aan twee New York Times-critici die het einde beoordelen.
ARTIKEL
2. Glinsteringen - Kees ‘t Hart (De Groene Amsterdammer)
Ik lees graag recensies van schrijvers die het werk van andere schrijvers bewonderen. Niet op een holle, DWDD-achtige manier - ‘het grijpt je bij de keel’ - maar juist zorgvuldig en precies. Technisch, het liefst. Haast wetenschappelijk.
Kees ’t Hart kan dit als geen ander. Hij is geboren in 1944, aldus Wikipedia, en toch heb ik bij zijn besprekingen altijd het gevoel dat er een dolenthousiast, hyperintelligent jochie aan het woord is. Voor de helderheid: dat is een compliment. Wie klinkt als een jochie maar denkt als een wetenschapper, kan schrijven. (Bij de meeste mensen is het andersom.)
Deze maand won Rob van Essen met Ik kom hier nog op terug voor de tweede keer de Libris Literatuurprijs, de belangrijkste literatuurprijs van Nederland. Ter gelegenheid daarvan werd deze bespreking in De Groene opnieuw rondgepompt op sociale media. En terecht.
Ik heb met de schrijver meegeleefd, dat moge duidelijk zijn, dat doe ik nu eenmaal altijd met een boek waar ik warm voor loop. Hoe doet-ie het, waar haalt-ie het vandaan. Hoe zit-ie erbij, welke boeken lagen in de kamer, waar zijn de aantekenbriefjes, de eerdere versies, welk verschrikkelijk verlangen dreef hem voort.
3. De ingebakken botsing - Coen van de Ven (De Groene Amsterdammer
De PVV is een malle partij. Dat is bekend. Ook veel mensen die op Wilders hebben gestemd, weten dat hij sprookjes verkoopt. Maar helaas, stemmen wordt op veel plekken inmiddels als een soort tomaten gooien naar de huidige machthebbers beschouwd, dus komt er een radicaal-rechts kabinet onder leiding van Dick Schoof.
Veel politiek verslaggevers laten zich meevoeren. Uit angst voor ‘het volk’ - lees: Geert Wilders - nemen ze de sprookjes bloedserieus. Niet om ze te ontkrachten, dat zou partijdigheid betekenen. Nee, ze dienen de sprookjes op als reële voorstellen. De PVV is namelijk een populaire, en dus volstrekt normale partij, is ongeveer de logica.
Coen van de Ven, politiek journalist van De Groene Amsterdammer, doet hier niet aan mee. Hij zoomt uit. Wat betekent dat nu echt, regeren met radicaal-rechts?
COMEDY
4. Roast of Bob Saget - Norm Macdonald (Comedy Central)
Vorige week verscheen dit optreden uit 2008 van de Canadese stand-upcomedian Norm Macdonald op mijn X-tijdlijn. Ik kende het fragment, en toch ging ik kijken. En daarna nog een keer.
Macdonald was door zijn goede vriend Bob Saget (ook een comedian) uitgenodigd voor Sagets Roast. Je weet wel: dat format waarin bekenden iemand een avondje de grond in boren. Macdonald vond het maar niks, dat hele roasten, maar liet zich toch overhalen. Hij besloot een moppenboekje uit de jaren dertig voor te lezen. Slechte, belegen, volstrekt onschuldige grappen, en daarom op een vreemde manier ongepast, voor zo’n avond.
De meeste mensen in het publiek hebben geen idee wat Macdonald precies probeert, of hij dit meent, en Macdonald bespeelt die spanning voortreffelijk.
(Not-so-fun fact: Macdonald en Saget zijn inmiddels allebei overleden. Bel je vrienden, maak een afspraak.)
SERIE
5. Shôgun (Disney Plus)
Als ik zeg dat Shōgun een soort Game of Thrones is, maar dan met samoerai, gaan er twee dingen fout. Ten eerste schep ik te hoge verwachtingen, want Game of Thrones is een van de beste series van de afgelopen twintig jaar, en ten tweede doe ik Shōgun tekort, want deze serie staat op zichzelf. O, en er komen geen draken in voor.
Toch is de vergelijking niet uit de lucht gegrepen. Shōgun is een groots opgezet drama waarin seks en geweld niet worden weggesneden, maar deel uitmaken van de ervaring. Een spannend, complex verhaal over macht, eer en familie.
In de zestiende eeuw komt een Brit genaamd John Blackthorne met zijn schip in Japan terecht, waar hij gevangen wordt genomen en langzaamaan de Japanse gebruiken en onderlinge vetes leert kennen.
Niet tijdens het eten kijken, want zodra je de ondertiteling uit het oog verliest, ben je verloren. (De Japanners spreken Japans.)
6. The Sixth Commandment (NPO Plus)
Een Britse mini-serie, gebaseerd op een waargebeurd verhaal, over een jongeman die de gemoedelijke sfeer in een klein plaatsje genaamd Maids Moreton vergiftigt. Heel geleidelijk.
Als je gelooft dat mensen die goed doen, goed zullen ontmoeten, is dit voor jou een aanrader. Maak je klaar om ten diepste te worden teleurgesteld.
Zo’n serie waarbij je meteen naar Wikipedia grijpt zodra je de laatste aflevering hebt gezien. Ik was er een tijdje van in de war.
7. Máxima (Videoland)
Eigenlijk twijfel ik. Als iemand mij zou vragen: is Máxima een goede serie, dan weet ik niet of ik bevestigend zou antwoorden. Het is een serie die lekker wegkijkt, dat in ieder geval.
De belangrijkste reden dat Máxima een plekje in deze lijst heeft gekregen, is Delfina Chaves, de Argentijnse actrice die de prinses speelt. Je moet van goeden huize komen om niet door haar te worden overtuigd.
Let vooral op die ene scène waarin ze voor de spiegel haar glimlach oefent.
BOEK
8. Good Material - Dolly Alderton
Andy, een weinig succesvolle stand-upcomedian in Londen, is gedumpt door zijn vriendin Jen. Daarna begint deze roman. Hoofdvraag van schrijver Dolly Alderton lijkt te zijn geweest: hoe verwerken mannen hun verdriet?
Andy zwelgt voornamelijk in zelfmedelijden. Hij geeft niet alleen Jen de schuld, maar ook collega-comedians die meer succes hebben dan hij. Toch is zijn klaagzang - we volgen Andy’s perspectief - goed te pruimen. Omdat Alderton vaak genoeg laat zien hoe belachelijk hij is.
Een boek over onzekerheid, vriendschap, de nog altijd bestaande verschillen tussen mannen en vrouwen en de voor- en nadelen van monogamie.
9. De kunst van mensen kennen - David Brooks
De Amerikaanse schrijver en New York Times-columnist David Brooks vond zichzelf maar een kille, afstandelijke man. Dat moest anders. Hij wilde iemand worden die mensen het gevoel geeft dat ze werkelijk worden gehoord, gezien en begrepen.
Hoe doe je dat? Aan de hand van literatuur en sociale wetenschap ging Brooks op zoek naar een antwoord, en De kunst van mensen kennen is daarvan het resultaat.
(Ben je te lui om het boek te lezen, dan kun je mijn bespreking in De Groene Amsterdammer misschien proberen.)
PODCAST
10. The Leadership Secrets of Jürgen Klopp - Heroes & Humans of Football
Ja, dit heeft met voetbal te maken, maar niet meteen doorscrollen, als je een hekel hebt aan sport. Deze podcast biedt namelijk veel meer.
Voetbal is een vak met moordende concurrentie. Er bestaan weinig andere terreinen waar zo weinig plaats is voor zoveel talent. Dat maakt de meest succesvollen per definitie absurd goed. Waarom zij? Wat hebben zij dat tientallen, honderden miljoenen anderen niet hebben?
In Heroes & Humans of Football bespreken de Britse journalisten Simon Kuper en Mehreen Khan iedere aflevering een grote naam. Mijn kennismaking met deze podcast was de aflevering over Klopp, en al na een paar zinnen was ik verkocht. Het gaat eigenlijk zelden inhoudelijk over voetbal. Eerder over Klopps taalbeheersing, sociale intelligentie, onderhandelingstactieken en zelfvertrouwen.
De kracht van deze podcast zit hem in de chemie tussen Kuper en Khan. Beiden zijn slim en welbespraakt. Met onderkoelde humor en bewondering geven ze zich over aan hun gedeelde fascinaties.
Ik kan nu al niet wachten tot ze alle voetballegendes hebben gehad en besluiten over te stappen op historische figuren.
(Andere goede afleveringen: die over Guardiola, Mbappé en Ancelotti.)
Eerdere maandoverzichten
April 2024 - Waarom je de serie Baby Reindeer moet zien
Maart 2024 - De wijze lessen van Daniël Arends: ‘Ik ben goed geworden omdat ik zo lang dacht dat ik slecht was’
Afbeelding via Heroes & Humans of Football op Spotify. Ik kwam bij die podcast terecht via Simon van Teutem op X. Good Material van Dolly Alderton werd getipt bij Boeken FM.
Thanks for the podcast tip, queued the episode on Klopp.